Traditioneel Karate Do Heerhugowaard
Woensdag 13 juli is de allerlaatste trainingsdag van dit seizoen. Dit wordt een speciale training! Ik denk dat we inmiddels wel van een traditie mogen spreken, want deze training houden we op het Strand van Luna. Kom allemaal in je karate pak, dan gaan we een leuke (karate gerelateerde) training houden.
Tijden
Groep 1 en 2 (5 t/m 12 jaar) - 19:00 tot 20:00
Groep 3 (13 jaar en ouder) - 20:00 tot 21:00
Regen?
Mocht het nu echt pijpenstelen regenen, dan houden we de training gewoon in de gymzaal, maar daar gaan we natuurlijk niet vanuit!
Resterende trainings dagen
Tot ziens op de training!
Het Naifanchi team
De spanning was weer om te snijden bij de Sensei en examinatoren bij het voorbereiden van de zaal voor de examens om 17.30. Zou iedereen goed voorbereid zijn, hebben wij de lesstof wel goed over gebracht…
Groep 1 (5 t/m 8 jaar)
Om 18.00 waren de meeste van de jongste groep er al klaar voor. Sensei Jorrit liep al snel in het zweet om deze jongste karateka’s te begeleiden. De Examinatoren keken met respecterende blik hoe Jorrit dit voor elkaar wist te krijgen.
De ene jonge karateka is de andere niet, met een paar uitblinkers en een paar die nog iets te veel aan het dagdromen waren over Karate-Kid. Eind goed al goed, alle jonge karateka waren geslaagd! De een wel met een slip, de uitblinkers met een gele band!
Groep 2 (9 t/m 12 jaar)
Er was geen tijd voor rust want na de nodige felicitaties stond de groep van 9-12 jaar alweer klaar. Deze groep was weer een stuk groter met meerdere graden. Van examens voor geel tot en met groen.
Sensei Erik nam de warming up op zich. Van kumité warmspringoefeningen tot Burpies. Vooral de gerichte Kiai’s aan het einde waren indrukwekkend! Daarna nam Sensei Jorrit de groep onder zij hoede en vlogen de spetters er af met het Kihon trainen. Na kort overleg met de examinatoren moesten Aya en Leonardo extra aan de bak door mee te doen voor de oranje band. Deze kans grepen ze met beide handen aan, maar zouden ze het redden?
Het examen ging vlot verder en er werd hard gewerkt. De kata’s werden keurig netjes gelopen, maar een paar examinatoren zagen toch dat er her en der toch nog even bij de buurman of buurvrouw werd gespiekt.. Het Kihon Ippon Kumite ging ook heel netjes en het was goed te zien dat naarmate de karateka een hogere bandgraad had, het Kumite er professioneler uit begon te zien.
En dan is het in een keer alweer tijd voor de diploma uitrijking. Helaas hadden er twee hun band niet gehaald volgens Jorrit. De karateka’s keken elkaar onderling vragend aan. “Ik ben het toch niet…”. Maar toen kwam het verlossende woord van Sensei Jorrit: Aya en Leonardo hebben beide een band overgeslagen doordat ze het uitmuntend goed examen deden en hebben nu beide de ORANJE band! Gefeliciteerd! TOP!
Daarna kreeg iedereen om de beurt een uitleg van de examinator en zijn diploma en band uitgereikt, natuurlijk met een daarop volgend daverend applaus van de mede karateka’s en het publiek.
Groep 3 (13 jaar en ouder)
Al vlug volgde de laatste ronde van 13 jaar en ouder. Ook in deze groep was de spanning om te snijden. Voor een Martijn D. en Lisa betekende dit van achter de examinatortafel in een keer vóór de examinatortafel op de vloer. Dat moet voor hen toch ook mooie ervaring zijn, van examinator direct door naar ge-examineerde!
Er werd wederom hard gewerkt, de Kihon verliep vlot en netjes. Per hogere Kyu-graad moest er een tandje worden bijgezet waarbij Martijn het meest uitgebreide programma had om voor de 2e Kyu op te gaan. Hierdoor hadden de andere Karateka even rust alvorens door te gaan naar het Kihon Ippon en Jiyu Ippon Kumité. Voor Martijn liep het naadloos in elkaar over, dan koel je natuurlijk ook niet af (Een beroemde voetballer zei ooit “Elk nadeel heeft zijn voordeel”; en zo is het ook).
Het Ippon Kumite verliep netjes. Het was goed te zien wanneer een lagere bander (Kyu graad) werd uitgedaagd door een hogere zijn of haar niveau ook direct verbeterde. Door de vele wisselingen was er voor de Examinatoren meer dan genoeg tijd om iedereen goed te kunnen beoordelen.
Na het Kumité was het tijd voor het slotnummer, KATA. De kata’s werden over het algemeen heel netjes gelopen, her en der zullen er nog wel wat puntjes op de i moeten, maar dat gaat met de nodige training helemaal goed komen. Voor Martijn werd het een echt slotnummer! Na de basis kata’s volgenden voor hem de hogere kata’s “Tekki-Shodan”, “Bassai-Dai” en als klap op de vuurpijl de “Kanku-Dai”. Martijn sloeg zich er kranig doorheen, “bloed zweet en tranen” van André Hazes is nu zijn lijflied!
Alle Karateka dachten nu gereed te zijn maar Jorrit had nog een verrassing in petto. Het Jiyu Kumité! De blijdschap was van de deelnemers hun gezichten af te lezen. De vonken spatten er weer van af en daarmee ook de zweetdruppels. Martijn kreeg als toetje nog wat extra weerstand door de inzet van Sensei Erik als sparring partner.
Daarna was het toch echt tijd voor de diploma uitreiking. Iedereen was geslaagd! Natuurlijk kreeg eenieder nog een goede uitleg van zijn of haar examinator. Martijn kreeg natuurlijk een extra opsteker; kwalitatief goed en keihard gewerkt; een hele dikke welverdiende 2e Kyu! Het neigde zelfs naar iets meer… maar dat mag Martijn de komende tijd zelf bewijzen!
Het was een prachtige avond, iedereen bedankt voor de inzet en het enthousiasme!
arigatō gozaimasu
Foto's 5 t/m 8 jaar
https://www.facebook.com/karateschool.naifanchi/photos/…
Foto's 9 t/m 12 jaar
https://www.facebook.com/karateschool.naifanchi/photos/…
Foto's 13 jaar en ouder
https://www.facebook.com/karateschool.naifanchi/photos/…
Karate Weekend
Afgelopen weekend (11 en 12 juni) hebben de leden van Naifanchi een geweldig Karate Weekend gehad. Met z'n allen zijn we naar het Stay Okay in Egmond gegaan om vanuit daar in de geweldige omgeving getraind en spellen gedaan hebben. Onderstaand een verslag van dit geweldige weekend.
En... we beginnen
De Sensei hadden zich reeds tussen 9.00 en 9.30 verzameld op de parkeerplaats bij Duinopgang de Beek. Dit gaf even de tijd om wat zaken voor te bespreken en alle vers bedrukte Naifanchi T-shirts op maat uit te stallen in de achterbak van de auto van Sensei Erik. Toen de Karateka’s tussen 9.30 en 10.00 kwamen binnendruppelen begon het al snel op een kofferbakmarkt te lijken. De bagage werd in de auto van Sensei Walter gedumpt en na een verkwikkende toespraak van Sensei Jorrit was iedereen er klaar voor.
Burpies
Onder leiding van Seinsei Erik werd de eerste hindernis genomen, de trap de duinen in. Iedereen vloog fris en fruitig omhoog en op een prachtige plek in de duinen volgde al snel de eerste oefening: Opdrukken. Aan de blikken van sommige Karateka te zien werd dit niet geheel in dank afgenomen… Dus volgde als snel de volgende oefening, burpies (huh?, wat zijn dat). Tot teleurstelling van de Sensei werden de gezichten niet echt vrolijker, maar er onstond zo wel een goede focus!
Na verschillende Kihon technieken in de duinen kwam de gehele groep aan bij het voetbalveldje met gatenschotten aan de rand van de duinen. Het was hier fantastisch om gerichte stoten en schoppen in de gaten te geven. Bij een van de gaten stond de naam “Erik” geschreven. Het viel wel op dat hier de Kiai uitroepen veel harder waren dan bij andere gaten.. heel vreemd!
Bij de strandopgang Zuid van Egmond stonden de moeders reeds klaar met de bolderkar met drinken. Dat was ook wel nodig, want ondanks de bewolking was het toch behoorlijk warm door de gedane inspanning. Op het strand werd er relaxed ingegooid met de Aerobie waarna de eerste strandwandeling begon. Een mooi plek op het strand werd tot dojo gedoopt waarna de volgende training kon beginnen. Sensei Jorrit nam de gehele groep flink onderhanden. Met de Kihon training vlogen de karateka’s letterlijk door de lucht. Al hadden sommigen toch wat moeite om “air time” te halen met een prachtige achterwaards kick. Er bestaat het gezegde “water naar de zee brengen”, dit was “zout naar het strand brengen”.
Gelukkig was daar de welverdiende lunch. Om op te frissen werd er flink pootje gebaden waarbij er wel goed uitgekeken moest worden om niet aan een haakje van een visser te belanden. Voor de veiligheid de bakens dus maar even verzet richting strandopgang zuid alwaar als snel weer de Aerobie ter hand werd genomen. Met de juiste Kimè vloog de Aerobie wel bijna naar Engeland. Ook werden een aantal karateka's op onverwachte ogenblikken zo’n beetje omver geworpen, zelfs een Sensei was de klos.
Stranddojo
Na een half uurtje gooien, hollen en pootje baden was het weer tijd om serieus met karate aan de slag te gaan. De groep werd in tweeën gesplitst. Tot 10 jaar en 10 jaar en ouder. De beide Sensei Jorrit en Erik deden de trainingen. Na het opstellen en een groet kon het zandfestijn beginnen. De Kids starten met Sensei Jorrit en de 10 jarigen en ouder met Sensei Erik. Op beide stranddojos werd hard gewerkt en vloog het zand je letterlijk om de oren. Na een half uur buffelen werden de groepen omgewisseld om daarna met een “frisse” Sensei het zoutgehalte van het strand verder op te voeren.
Na al dat gezweet was een verfrissende limonade of glas water met een banaantje zeer welkom. Het energie niveau was daardoor snel weer op pijl waardoor met het echte Aerobie spel kon worden begonnen. Op twee enorme velden speelden vier teams tegen elkaar. Nu was het enthousiasme en de inzet haast nog groter dan met de karatetrainingen. Er werd gesprint, gedoken en zand gehapt en dat alleen maar om de Aerobie te bemachtigen om een punt te scoren. Het was natuurlijk maar een spelletje, maar het werd een zeer fanatieke strijd die in de meeste gevallen in een gelijk spel eindigde. Het is te hopen dat er later hoog water is gekomen zodat de compleet omgeploegde stranddelen daarna weer begaanbaar zijn geworden voor de gewone wandelaar.
De wandeling
Over wandelaar gesproken, nadat de laatste Aerobie weer was geland, er een verfrissend ijsje in het ruim lag, werden de spullen bij elkaar gepakt en de verdere tocht naar de StayOkay te vervolgen. De wandeling ging verder over het strand naar een nog zuidelijker gelegen strandopgang. Daarna ging de tocht door de duinen verder. De meest karateka hadden inmiddels wat minder oog voor de natuur, heel vreemd want het was toch een prachtige wandeling…
Spruitjes...
Bij de StayOkay aangekomen werden de kamers ingedeeld en kon iedereen zijn bed opmaken en zijn spullen inrichten. Voor douchen was nog geen tijd, eerst eten. Daar was het dan ook echt wel tijd voor, het was inmiddels al 18.30. Na een mooi rustmoment met Mukso aan tafel was iedereen klaar om aan te vallen. De vooraf gemelde spruitjes gaven geen goed voorgevoel aan het diner.. maar niets was minder waar. Het buffet was perfect geregeld met voor eerder wat wils, van patat tot een toetje en van gehaktballen met pindasaus tot … idd. Spruitjes!
De film
Na de eerste lading zijn velen nogmaals naar het buffet gegaan en sommigen zelfs wel drie keer. Maar goed, na zo’n dag hard werken gaat het eten erin als Ketelapper! Na het eten rolde iedereen naar zijn kamer om in zijn of haar Karate Gi te springen. De volgende opdracht was om per team een Karate stukje voor te bereiden en deze daarna voor de gehele groep te laten zien. Deze stukjes werden dan gefilmd vanuit verschillende hoeken om er daarna een echt filmpje van te maken.
Er volgenden prachtige stukjes van Henk die door twee jonge karateka’s voor gek werd gezet, een strakke multi aanval choreografie van Antonio, Ronald die compleet in elkaar geprakt werd, Een volleybal spel die ontaarde in een strakke verdedigingsactie en Mike die volledig overrompeld werd. Helaas ging struikelde Robin ongelukkig over een vervelende uitstekende deurklem tijdens een wilde achtervolging. Deze film moest helaas gestaakt worden. Gelukkig ging het met Robin al snel weer een stuk beter.
En nu allemaal naar bed!
Iedereen was inmiddels wel aan een verfrissende douche toe en vooral aan een goede nacht! Het werd dan ook al snel rustig in de StayOkay. De leiding heeft nog s’avonds de noodzakelijk evaluatie gedaan waarna ook zij in een diepe slaap vielen.
Uitslapen? Echt niet!
Die diepe slaap was helaas niet al te lang daar om 6:30 de wekker al weer ging waarbij Sensei Erik een salto mortale maakte vanaf het bovenste bed van het stapelbed om de wekker uit te tikken. Met een zelfde salto lag hij daarna weer in zijn bed om nog even te snoozen. Dat was dan ook maar heel even want er moest nog een speurtocht uitgezet worden. Nog voor 7:00 waren Sensei Jorrit en Erik al hardlopen op pad om in de duinen de speurtocht uit te zetten. Bij terugkomst om ca. 8:00 was de warming up van de hele groep nog op gang onder leiding van Walter en Antonio. Er werd eerst nog gek gekeken naar Jorrit en Erik, komen die nu pas uit bed? De bezwete hoofde van hen spraken echter boekdelen en dus werd er snel geconcludeerd dat de Sensei wel degelijk reeds hun benen uit hun lijf gelopen hadden.
Na even opfrissen zat iedereen aan het ontbijt welke ook weer perfect voor elkaar was. Broodjes, croissants, eitjes, alles was er voor iedereen aanwezig. Het was verbazingwekkend hoeveel zelfs onze kleinste karateka’s naar binnen konden werken. Na de kamers ontruimd te hebben begon eerst de wandeling naar de Duinopgang de Beek.
De speurtocht
Bij de beek voegde iedereen zich weer bij zijn eigen groepje en met tussenpozen van ca. 2 minuten gingen de groepjes weg. Het zoeken van alle letters bleek een aardige opgave maar aan de finish bleek toch dat bijna alle groepen de juiste woorden hadden gevonden. “GICHIN FUNAKOSHI”, de grondlegger van het Shotokan Karate! De tijd vloog om en daarbij viel de geplande Kata training een beetje in het water..
Niet in het water!...
Op het strand waren er diverse prachtig doorwaadbare meertjes ontstaan. En wat is er nu leuker daar voorzichtig met je broekspijpen omhoog doorheen te waden! Vooral niet nat worden, dat is de kunst.. totdat er een Sensei met een GoPro met hoge snelheid tussen iedereen in het water doorrende. Dit het een aanstekende werking waardoor binnen no time bijna alle kinderen doorweekt waren, dit tot ontsteltenis van de andere Sensei en de begeleidende moeders. De betreffende Sensei was zich natuurlijk van geen kwaad bewust.. Het was in ieder geval wederom een verfrissend moment.
Friet met mayo!
Na een lange tocht over het strand volgde een heerlijk patatje in het strandpaviljoen bij opgang Zuid en daarna nog een sloot limonade om de dorst te lessen. De voortzetting van de toch ging wederom via de duinen, de kortste weg naar de StayOkay. Bij aankomst bij de StayOkay zaten de ouders van de kinderen heerlijk in het zonnetje te loungen wat zorgde voor een warm welkom na de grensverleggende tocht!
Chillen op de bank
Al met al was het een zeer actief prachtig karate weekend, iedereen heeft afgezien maar ook genoten. Uit betrouwbare bronnen is inmiddels het nieuws gekomen dat bij thuiskomst de bank de favoriete plek was om de rest van de zondagmiddag na te genieten!!